The Catlins
Door: reis2012
Blijf op de hoogte en volg Bert
30 Januari 2012 | Nieuw Zeeland, Kaka Point
Donderdag 26 jan.
Vanmorgen vroeg richting het grrotste nationaal park (1.2 miljoen ha) het fiordland National Park vertrokken. We reden langs het langste meer van nzl, Lake Wakatipu. Dat is een getijde meer van 400 meter diep en 80 km lang. De Maori`s geloven dat er op de bodem van het meer een monster leeft en dat het kloppen van zijn hart de eb en vloed veroorzaakt.
Verder opweg naar Te Anau, wat snel stromend water betekent. Veel toeristen komen hierheen om de glimworm grotten te bezoeken. Doen wij niet. Wij zouden een deel van de Kepler track lopen, die aan de overkant van het meer langs bergtoppen en valleien voert. Maar helaas, gisteren nog 28 gr., vandaag niet meer dan 15 gr. en regen, regen en nog eens regen. De tocht werd gecancelled.
In plaats daarvan `s middags naar een film geweest over Milford Sounds.
Dat is een fjord uitgesleten door gletsjers. Prachtige plaatjes. Hopenlijk morgen beter weer, dan kunnen we het in het echt bekijken.
`s Avonds naar de chinees geweest met 12 man. We kregen twee tafels en hebben een menu besteld. In rap tempo kwam het voorgerecht, de soep en het hoofdgerecht. Dessert en koffie werden samen geserveerd en de rekening lag ook al op tafel. De ene chinese touringcar was nog niet weg of de volgende bus met chinezen rende alweer door het restaurant. We waanden ons in China zelf. Erg gelachen.
Vrijdag 27 jan.
We werden wakker met als uitzicht de bergen en besneeuwde toppen, dus ZON en goed weer. We reden de 120 km lange weg van Te Anau naar Milford Sound. Van natuurschoon gesproken. Dat heb je hier in optima Forma. Regenwoud, alpine vegetatie, besneeuwde bergtoppen, kolkende rivieren, watervallen. Alles maakte een verpletterende indruk.
Eerst 30 km langs Lake Te Anau, dan door dichte bossen langs de Mirror Lakes. Vervolgend door langs de disappearing mountains, waar bergen steeds kleiner lijken te worden naarmate je dichterbij komt. Toen een stukje van de Routeburn Track van 3 uur wandelend afgelegd. Weer de bus in door de Homertunnel, een tunnel van 1.2 km door het bergmassief heen. De aanleg begon in de dertiger jaren als werkgelegenheids project en de tunnel was pas in 1954 klaar. Verschillende arbeiders zijn bij de werkzaamheden omgekomen.
Aangekomen in Milford Sound, een fjord van 22 km. een boottocht van bijna twee uur gemaakt, langs talloze watervallen (soms van 150 m lang) de Mijterpiek (hoge berg in de vorm van een mijter), zonbadende zeehondjes en besneeude bergtoppen. Fantastisch.
Moe van alle indrukken uit eten geweest in de Ranch.
n.b.Tijdens deze dag zijn we dus twee maal de kreeftskeeerkring (45 gr. zb) gepasseerd. Op tijd naar bed.
Zaterdag/Zondag 28/29 jan.
Opweg naar het voor ons meest zuidelijke punt van hat zuidereiland, Kakapoint, aan de grote oceaan. Eerst naar een klein vliegveld met museum en hangar. Hier zetten ze oude vliegtuigjes uit de jaren 30 en 40 weer in elkaar (o.a de Tiger Moth). Liefhebbers uit de hele wereld sturen onderdelen hierheen en het duurt soms jaren voor zo`n toestel af is. In het museum staan een aantal oude exemplaren tentoongesteld. Het was de bedoeling om met een aantal mensen de lucht in te gaan (steeds een per keer) en dan een looping te maken, maar helaas waaide het te hard, dus ging het niet door. Daarna na inkopen gedaan te hebben door naar onze accommodatie met uitzicht op de Grote Oceaan. Heel mooi.
Zondag uitgeslapen en daarna naar de vuurtoren op Nuggetpoint gereden, dat zo heet vanwege de brokken rots sie hier uit zee opdoemen. Enorme aantallen pelsrobben bivakkeren hier. Terug lopend over het strand en soms over de weg kwamen we nog een paar enorme robben tegen die we van dichtbij konden fotograferen. Morgen naar Dunedin.
Vanmorgen vroeg richting het grrotste nationaal park (1.2 miljoen ha) het fiordland National Park vertrokken. We reden langs het langste meer van nzl, Lake Wakatipu. Dat is een getijde meer van 400 meter diep en 80 km lang. De Maori`s geloven dat er op de bodem van het meer een monster leeft en dat het kloppen van zijn hart de eb en vloed veroorzaakt.
Verder opweg naar Te Anau, wat snel stromend water betekent. Veel toeristen komen hierheen om de glimworm grotten te bezoeken. Doen wij niet. Wij zouden een deel van de Kepler track lopen, die aan de overkant van het meer langs bergtoppen en valleien voert. Maar helaas, gisteren nog 28 gr., vandaag niet meer dan 15 gr. en regen, regen en nog eens regen. De tocht werd gecancelled.
In plaats daarvan `s middags naar een film geweest over Milford Sounds.
Dat is een fjord uitgesleten door gletsjers. Prachtige plaatjes. Hopenlijk morgen beter weer, dan kunnen we het in het echt bekijken.
`s Avonds naar de chinees geweest met 12 man. We kregen twee tafels en hebben een menu besteld. In rap tempo kwam het voorgerecht, de soep en het hoofdgerecht. Dessert en koffie werden samen geserveerd en de rekening lag ook al op tafel. De ene chinese touringcar was nog niet weg of de volgende bus met chinezen rende alweer door het restaurant. We waanden ons in China zelf. Erg gelachen.
Vrijdag 27 jan.
We werden wakker met als uitzicht de bergen en besneeuwde toppen, dus ZON en goed weer. We reden de 120 km lange weg van Te Anau naar Milford Sound. Van natuurschoon gesproken. Dat heb je hier in optima Forma. Regenwoud, alpine vegetatie, besneeuwde bergtoppen, kolkende rivieren, watervallen. Alles maakte een verpletterende indruk.
Eerst 30 km langs Lake Te Anau, dan door dichte bossen langs de Mirror Lakes. Vervolgend door langs de disappearing mountains, waar bergen steeds kleiner lijken te worden naarmate je dichterbij komt. Toen een stukje van de Routeburn Track van 3 uur wandelend afgelegd. Weer de bus in door de Homertunnel, een tunnel van 1.2 km door het bergmassief heen. De aanleg begon in de dertiger jaren als werkgelegenheids project en de tunnel was pas in 1954 klaar. Verschillende arbeiders zijn bij de werkzaamheden omgekomen.
Aangekomen in Milford Sound, een fjord van 22 km. een boottocht van bijna twee uur gemaakt, langs talloze watervallen (soms van 150 m lang) de Mijterpiek (hoge berg in de vorm van een mijter), zonbadende zeehondjes en besneeude bergtoppen. Fantastisch.
Moe van alle indrukken uit eten geweest in de Ranch.
n.b.Tijdens deze dag zijn we dus twee maal de kreeftskeeerkring (45 gr. zb) gepasseerd. Op tijd naar bed.
Zaterdag/Zondag 28/29 jan.
Opweg naar het voor ons meest zuidelijke punt van hat zuidereiland, Kakapoint, aan de grote oceaan. Eerst naar een klein vliegveld met museum en hangar. Hier zetten ze oude vliegtuigjes uit de jaren 30 en 40 weer in elkaar (o.a de Tiger Moth). Liefhebbers uit de hele wereld sturen onderdelen hierheen en het duurt soms jaren voor zo`n toestel af is. In het museum staan een aantal oude exemplaren tentoongesteld. Het was de bedoeling om met een aantal mensen de lucht in te gaan (steeds een per keer) en dan een looping te maken, maar helaas waaide het te hard, dus ging het niet door. Daarna na inkopen gedaan te hebben door naar onze accommodatie met uitzicht op de Grote Oceaan. Heel mooi.
Zondag uitgeslapen en daarna naar de vuurtoren op Nuggetpoint gereden, dat zo heet vanwege de brokken rots sie hier uit zee opdoemen. Enorme aantallen pelsrobben bivakkeren hier. Terug lopend over het strand en soms over de weg kwamen we nog een paar enorme robben tegen die we van dichtbij konden fotograferen. Morgen naar Dunedin.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
